FERHAN ŞENSOY’UN ANISINA
"eşeledim toprağı sümbül ektim
bu bahar gönlüm toprak güzelliği
ölüm son kadın
keyif ile girerim onun da koynuna
örtünüz efendim
kefen son yorgan."
İnsanın tüm çabası ölümsüz olmaktır çünkü insan ölüme çare
bulamaz. Kimse bunu dile getirmek istemese de ölüme bulduğu çare ölümsüz olmak
çabasıdır. En doğal eylem olarak kabul edilen, çocuk doğurmak da buna dahildir.
Elinde olmadan geldiği dünyadan, bir meçhule kim gitmek
ister ki... Ne yazık ki bu da elimizde değildir. Geldiğimiz gibi gitmek
zorundayız. İşte buralardan geçerken birkaç güzel, tatlı hatıra bırakmak
çabasındayız. Kimisinin hatırası çocuklarına ev bırakmak, kiminin çeşme yaptırmak.
Son tahlilde tüm insanlar aynı yollardan geçiyor, aynı şeyleri yapmak istiyor lakin herkes
kendisinin ortaya koyabileceği kadarını yapıyor. Hepimiz aynı fabrikada
üretilmişiz, ne kadar farklı olabiliriz ki? Hepimiz aynı çiftlikte yaşıyoruz ve
tüm başlangıç ve sonlar aynı güzergahta aynı şekilde...
Tüm fark sadece kendimizin oluşturabileceği değerdedir.
Üretebildiğin kadar yaşamışsın demektir. Bugün çiftlik ahalisi olarak
üzüntüdeyiz. Çok büyük bir değerimiz olan, Ferhan Ağbiyi kaybettik. Rasim abi,
Tuncel abi rakı sofrasını kurun, Ferhan ağbi geliyor. Güle güle büyük usta...
Bu vesileyle benim de acilen bir cigara içmem şarrrttt!
Yorumlar
Yorum Gönder